Kerst....13 jaar geleden

De kerstdagen zijn weer voorbij. We hebben fijne, relaxte dagen gehad. Om de 1 of andere reden heb ik veel teruggedacht aan de kerstdagen van 13 jaar geleden. We waren toen net ouders geworden van een prachtig baby-jongetje, genaamd Jelle. Heel erg wennen was het voor ons, die eerste dagen. Een rare kerst ook, die heel anders liep dan gedacht. Want Jelle zou pas 2 weken later komen, en ik had het al precies gepland, hoe we onze laatste kerst met z'n tweetjes zouden vieren. Maar ja, het liep helemaal anders. Geen kerstdiner met de hele familie, geen thuisbevalling. Wel een gezonde baby gelukkig. Maar toch deed ik op kerstavond niets anders dan huilen. Rijkjan werd er helemaal zenuwachtig van. Hij zag z'n vrouw al verdwijnen in een postnatale depressie en hij in zijn eentje opdraaien voor alle vieze luiers! Wat er was wilde hij weten, en vooral: kan ik iets DOEN! Mannen willen altijd iets doen. Snikkend en snotterend legde ik het uit: dat zo'n baby nou wel heel leuk was, maar hoe moest dat nou over 15 jaar, als hij met een paar biertjes op met een brommertje door de stad heen ging racen? Rijkjan snapte er niks van. Dat duurt nog jaren, waar maak je je druk om? Gelukkig kwam op 1e kerstdag onze fantastische kraamhulp. Ze moest vreselijk lachen, en stelde Rijkjan gerust. Die kraamvrouwenblues ging met een paar dagen wel over, als de rondrazende hormonen een beetje tot rust kwamen. En zo was het ook. Maar toch.......er zijn inmiddels al 13 jaar (plus 1 week) voorbij gevlogen. Bier en brommers komen nu toch wel erg dichtbij. Maar ik maak me er niet meer zo druk om. Ik heb wel een beetje vertrouwen in Jelle. Baby's zijn best leuk, maar pubers.....die zijn nog veel leuker!



ps: over die kras onder zijn neus mag ik van Jelle niks meer zeggen....

Fijne kerstdagen!

Ik ben er dit jaar niet aan toe gekomen om kerstkaarten te versturen. Daarom voor iedereen die geen kaartje van ons gehad heeft:

Hele fijne kerstdagen en de allerbeste wensen voor 2009!

Huisgenoot

Mag ik jullie voorstellen aan onze nieuwe huisgenoot: Herman. En nee, we zijn niet gezwicht voor een paar flaporen en een kwispelend staartje. Herman is een bakje met deeg. Jelle kwam er vorige week mee thuis van school. Aanschouwelijk biologieonderwijs zeg maar. Herman is een deeg dat door goede verzorging (lees: dagelijks goed omroeren en af en toe bijvoeden) moet gaan gisten. Jelle neemt zijn taak als verzorger zeer serieus (daarom heeft uitgerekend hij het spul ook mee naar huis gekregen waarschijnlijk...). Als Herman morgen gevoed moet worden zet hij het liefst gisteren alles alvast klaar. Het is hooguit een minuut werk, maar je kunt het maar alvast klaar hebben staan nietwaar. Morgen is de grote dag. Dan moeten we Herman in 4-en delen (het lijkt wel een Middeleeuwse marteling, misschien een ideetje om hier een geschiedenisles aan te wijden?). Van 1 deel gaan we dan een brood bakken. De rest gaat naar Jelle's klasgenoten. Mogen zij een poosje deeg kweken. Als we overmorgen allemaal niet met vergiftigingsverschijnselen in het ziekenhuis liggen laat ik nog wel weten hoe het brood smaakte!

Een vroege kerstgroet

Send your own ElfYourself eCards

De laatste gelovige

Ik dacht dat ik nog 1 jaar kon genieten van een Sinterklaasperiode met een 'gelovige' in huis. Ik dacht dat Ids nog heilig geloofde in de goedheiligman, en had Jelle en Sjoerd met ernstige straffen gedreigd als ze ook maar 1 woord zouden verklappen. Ik dacht dat het sinterklaasjournaal net zo serieus werd genomen als voorgaande jaren. Ik had het mis. Ergens is er iets helemaal fout gegaan. Want toen we maandagochtend op school kwamen (die in het weekend prachtig in Sinterklaassfeer was gebracht) hoor ik Ids vol bravoure roepen tegen een klasgenootje 'dat wij lekker niet meer in Sinterklaas geloven'. De juf greep meteen in, want in de klas (een groep 4/5) wordt het spel nog volop meegespeeld. Enigszins verbijsterd ging ik naar huis. Zaterdagavond zit meneer nog vol overtuiging bij de open haard sinterklaasliedjes te zingen, appeltje in de schoen voor het paard, tekening voor Sinterklaas, en nu gelooft hij niet meer? Na schooltijd heb ik nog een poging gedaan erachter te komen wie de pret voor mij had bedorven, maar dat was niet meer te achterhalen. Toen Jelle en Sjoerd het nieuws hoorden leidde dit meteen tot grote onrust. Want zouden er nu nog wel cadeautjes komen? Deze ongerustheid heb ik gelukkig kunnen wegnemen. Natuurlijk vieren wij Sinterklaas. Of hij nou wel of niet bestaat, voor mij is de goede man heilig. Maar toch is het jammer.......de omkeerpiet hoeft niet meer langs te komen, en opa hoeft niet meer te komen strooien op 5 december.....weer een periode voorbij. Nu maar wachten op gelovige kleinkinderen......

Herfstweer

Ik heb het wel vaker geroepen, maar ik herhaal het nog maar eens: de herfst is echt mijn favoriete seizoen. En niet alleen de mooie zonnige herfstdagen, ook die met veel wind en regen vind ik heerlijk. Natregenen terwijl je op het schoolplein staat te wachten is natuurlijk niet echt fijn, maar thuiskomen, een beker hete thee (of chocomel), speculaasje erbij, en laat dan de regen maar op de ramen kletteren. 's Avonds lekker vroeg donker, kaarsjes aan, of de open haard, ik vind het heel gezellig allemaal. En die lange avonden zijn natuurlijk perfect om weer eens lekker te gaan scrappen, met je foto's van de afgelopen zomer bijvoorbeeld. Wij zijn met Jelle en Ids (Sjoerd was uit logeren) een dagje naar Nemo geweest. Als je er nog nooit geweest bent is het echt een aanrader, en niet alleen voor jongetjes met interesse in techniek! Zowel Jelle als Ids vonden het geweldig leuk en interessant, en ze hebben de hele dag enthousiast van alles uitgeprobberd. Het bellen blazen was natuurlijk favoriet:

(papier en stickers BasicGrey granola, bloemen van Bazzill en Prima,titel is met de hand geschreven)

En nog eentje, voor Jelles album:


(papier, stickers en witte chipbord letters van BasicGrey, grote chipbord letters van CosmoCricket)

Het was weer weekend.

Vrijdagavond begon het weekend goed met een gezellig cropavondje. Ik zit een beetje zonder inspiratie op het moment, maar heb toch 2 lo's gemaakt waar ik redelijk tevreden over ben. En ondertussen lekker thee gedronken en heel veel gekletst. Afgelopen zaterdag heb ik weer eens een workshop gegeven. Ik had dat al een hele tijd niet meer gedaan, en miste het eigenlijk best wel, dus toen de kans zich voordeed om bij Hobbywereld in De Rijp wat te gaan doen heb ik al snel ja gezegd. En ik heb een leuke dag gehad. Onverwacht veel oude bekenden gezien (hoi Nancy!) en lekker de hele dag met scrappen bezig geweest. Zaterdagavond was ik best moe, maar lekker op de bank hangen en naar paul de Leeuw kijken maakte dat weer helemaal goed. Zondag een heerlijk dagje luieren, niksdoen en had ik luieren al genoemd? Maar dat hebben we vandaag goedgemaakt. Het was zulk heerlijk weer dat we lekker naar buiten zijn gegaan. Naar Schoorl om precies te zien, om te genieten van de mooie herfstdag en te kijken of er nog paddestoelen waren. We zouden de blauwe route lopen besloten we. 10 km, dat lopen we met de avondvierdaagse ook, moet kunnen. Ja toch? Nou, eigenlijk niet dus. Want het is 10 kilometer over slecht begaanbare bospaadjes, en door mul duinzand. Veel omhoog, en weer steil omlaag. Uiteindelijk hebben we 4 uur gelopen, het laatste stukje was echt afzien. Maar goed, het was prachtig, ik heb heel veel mooie foto's gemaakt, en stiekum ben ik ook een klein beetje trots dat we het toch hebben uitgelopen. 3x raden wat we vanavond doen.....lekker hangen op de bank. Ik heb geen voeten meer over! Nog een paar foto's:

Playmobil vs Nintendo: 1-0

De DS die Ids voor zijn verjaardag kreeg was het helemaal. Toch ligt het apparaat al een paar dagen vergeten in een hoekje. De reden? Ids had ook nog wat geld gekregen, en daarvan heeft hij de playmobil piramide gekocht. Geweldig ding. En daar is hij nu al dagen zoet mee. Mummie verstoppen in de geheime kamer, grafrover in de valkuil laten vallen enz. Geen twijfel aan, dit is zijn favoriete cadeau. Mooier dan de DS. 'Ouderwets' spelen wint het gelukkig nog van de spelcomputer. Nog wel....

Hieperdepiep hoera!

Want Ids is 8 jaar!



en deze heeft hij vanmorgen op school uitgedeeld. Paste goed bij het onstuimige herfstweer van vandaag! Vanmiddag is Ids vrij, dus hij kan lekker de hele middag genieten van zijn cadeau, een nintendo ds.
Morgen komt de verjaardagsvisite, dus ik weet wat ik vanmiddag ga doen: appeltaart bakken!

Uit!

Het is wel exorbitant, 2x op 1 dag bloggen, maar ik moet dit toch even kwijt.
4 jaar geleden, toen Sjoerd naar groep 3 ging, merkten we dat hij veel moeite had met lezen. In groep 4 viel voor het eerst het woord dyslexie. Ondanks goede cijfers voor rekenen en andere vakken had Sjoerd het erg moeilijk met de slechte cijfers voor lezen en spelling. Hij wilde ook zo graag de boeken van Harry Potter lezen, net als z'n broer. Maar dat zat er niet in. De afgelopen jaren hebben wij, de school en vooral Sjoerd zelf hard gewerkt. En nu, in groep 7, zit hij dan eindelijk in AVI9. Twee weken geleden heeft hij Harry Potter weer eens gepakt. En wat een jaar geleden toch nog te moeilijk was lukte nu wel. Elke avond heeft hij een stuk gelezen, en vanavond kon hij vol trots melden dat hij z'n boek uit had. Morgen begint hij aan deel 2. Ik ben zo trots op ons doorzettertje!

Pompoenen

Met zulk mooi weer als vandaag is het natuurlijk zonde om binnen te blijven zitten. Lekker erop uit dus, en genieten van een prachtige herfstdag. We zijn naar de pompoen-en oogstfair op boerderij het Ananas geweest. Er was van alles te doen voor de kids: pottenbakken, tegeltjes beschilderen, ponyrijden en nog veel meer. Er was een prachtige markt, met planten, brocante, heerlijke jams en ander lekkers en ga zo maar door. Pompoenen waren er ook, en daar MOET ik altijd foto's van maken, ik vind ze zo leuk!
Er waren ook prachtig uitgesneden pompoen, kastelen, sprookjesfiguren, heksen, zelfs Jack Sparrow en Sjoerd vond dat hij dat ook wel kon. Dus gingen we naar huis met een flinke pompoen, een speciaal zaagmesje en een eenvoudig patroon. En toen we thuiskwamen ging hij meteen aan de slag: eerst de pompoen uithollen, toen het patroon op de pompoen, netjes rondom uitprikken en daarna verder uitsnijden met het mesje. En het is hem prachtig gelukt, helemaal zelf gedaan zonder hulp, een mooie jack 'o lantern' staat nu bij de voordeur te pronken:
'

Strijken

Ik ben de eerste om toe te geven dat ik niet 's werelds beste huisvrouw ben. Als je met je vingers over de randjes gaat zijn ze beslist stoffig.... Maar de meeste klusjes doe ik toch wel regelmatig en met goede zin. Behalve strijken. Want daar heb ik toch zo'n enorm broertje aan dood. Wat een vreselijke klus is het. En met een man die bij een bank werkt en dus elke dag een schoon overhemd aan moet stapelt het zich vlug op. Letterlijk. Want strijken uitstellen kan ik als de beste. Net als opstapelen van strijkgoed. Tot de stapel in en op de mand zo hoog wordt dat er echt niks meer bij kan (of Rijkjan echt geen overhemd meer in de kast heeft hangen...) En dan moet ik wel. Vandaag was het weer zo ver. De hele dag heb ik gestreken. Met tussenpozen natuurlijk. En kleine beloningen als er weer was af was. Want je moet jezelf wel blijven motiveren, toch? En nu ligt de tafel vol met stapeltjes keurig gestreken overhemden, de favoriete roze polo van Jelle, en nog veel meer. Ik voel me uiterst braaf.....

Vrouwenkenner

We rijden langs een reclamebord, waarop een dame in schaarse lingerie.
Ids: Gatverdamme! een vrouw met tieten!
ik: niks gatverdamme, dat hebben alle vrouwen, heel normaal.
Ids: nee hoor
ik: jawel hoor
Ids: nee hoor
ik: wie dan niet?
Ids: weet ik niet, maar sommige vrouwen hebben neptieten!

7 jaar, en dan al zo'n realistische kijk op de wereld...

te oud...

Het leuke van jongetjes is dat ze later met hun moeder willen trouwen. Jammer genoeg duurt dat niet eeuwig, er komt een moment dat ze zich realiseren dat er nog meer leuke meisjes op de wereld zijn:) Bij Jelle en Sjoerd was dat al een hele tijd zo, maar tot nu toe kon ik nog altijd rekenen op de onvoorwaardelijke toewijding van Ids. Tot nu toe..... want gisteren vertelde hij me dat hij niet meer met me wilde trouwen: ' want als ik ga trouwen dan ben jij veel te oud mam'......
Je weet dat het gaat gebeuren, maar toch... de klap kwam hard aan:) Gelukkig zei hij er meteen achteraan dat ik wel heel lief ben. Daar moet ik het dan maar mee doe!

Auwwwwww!

Gisteren was het jaarlijkse overvliegen van de scouting. Sjoerd ging van de welpen naar de verkenners:

Het natte pak is traditie, we hadden zeep en droge kleren mee!
Toen ik na afloop stond te wachten tot iedereen klaar was ben ik op een tak met doorns gaan staan. En 1 daarvan is dwars door de zool van m'n crocs heen mijn voet ingegaan. Dat deed behoorlijk pijn, best wel! en het bloedde ook flink. EHBO-er erbij, voet schoongemaakt, pleister erop en naar huis. Maar het deed toch wel flink pijn, en thuis kon ik zien dat er nog een stuk van de doorn in zat. Ook gezien mijn wondroos-geschiedenis in hetzelfde been zijn we toch maar naar het ziekenhuis gegaan. Daar is een 1/2 uurtje flink geklust aan mijn voet, want die doorn zat diep en wilde er niet uit. Of de doorn er nu definiteif uit is weten we niet, het bloedde zo erg dat het niet goed te zien was. Dus nu zit ik weer eens met een zere voet omhoog, 3x per dag in een soda-badje en morgen naar de huisarts, want ik heb het idee dat er nog steeds wat in zit en eigenlijk wil ik ook antibiotica hebben, uit voorzorg. Elk nadeel heb z'n voordeel, in de tuin werken is er vandaag niet bij, dus ik ga maar scrappen denk ik!

Schoolfoto-album

Eerst maar even een kleine update over Jelle's brugklasavonturen: het gaat goed! Hij heeft het naar z'n zin, mist zijn oude klas nog wel maar verder heb ik hem (met wat trekken en duwen van mijn kant....) toch wel zover dat hij toegeeft het naar zijn zin te hebben. Natuurlijk zijn sommige leraren echt te erg voor woorden (volgens Jelle dan), gelukkig zijn er ook hele leuke. Ze krijgen in het begin weinig huiswerk, dus ook dat valt (nog) mee. De school is relatief klein ('slechts' 1200 leerlingen) en Jelle kent de weg in school al goed, kortom so far, so good. (Jelle doet extra engels, ik doe ook een beetje mee....)

Om af te kicken van de basisschool (ik moet toegeven dat ik groep 8 ook wel een beetje mis) heb ik eindelijk iets gedaan wat al heel lang op mijn to do-lijstje staat: een schoolfotoboekje maken. Er is een leuke school-lijn uit van ScenicRoute, Appleton, en daarmee heb ik een boekje gemaakt. Formaat is 8x8 inch, dat vind ik een heel prettig formaat om op te werken, en het is gebonden met de bind it all.

Dit is de voorkant:


Dit is de eerste pagina, Jelle zat toen net 2 maanden op school:



En dit is de laatste pagina, van groep 8:

De eerste keer.

Vandaag is Jelle voor het eerst naar de brugklas. Nieuwe tas mee (en een plastic tas voor het geval alle boeken er niet in passen), nieuwe agenda, en daar ging hij, op naar een nieuwe klas (met geen enkele bekende er in), nieuwe leraren, nieuwe ervaringen. Hij was niet zenuwachtig (zei hij......). En nu is iedereen dan naar school of werk en is het eindelijk weer eens lekker rustig in huis. Ongestoord kan ik allerlei klusjes doen, de administratie bijwerken of scrappen. Maar waarom voel ik me dan zo onrustig, net zoals toen ik Jelle voor de eerste keer naar de peuterspeelzaal of de kleuterschool bracht? Niks komt er uit m'n handen, en de hele tijd loop ik op de klok te kijken. Kon ik maar even om een hoekje kijken, maar ja, dat kan nu eenmaal niet. Ik zal moeten wachten tot hij thuiskomt, en hopen dat hij dan iets meer te vertellen heeft dan 'ging wel'. Nog een uurtje (zucht...)

De eerste schoolweek....

....zit er al weer (bijna) op. Sjoerd moet vanmiddag nog een paar uurtjes, maar Ids is vrijdagmiddag vrij en heeft met een vriendje afgesproken. Ids zit in een nieuwe klas, een combigroep 4/5, en dat is best even wennen. Maar hij heeft 2 leuke juffen, en zo te zien een gezellige klas, met een aantal vriendjes erin, en Ids heeft het weer prima naar zijn zin op school.
Sjoerd is met enige tegenzin ook weer naar school gegaan. Hij heeft dit jaar 2 meesters, en zag daar wel een beetje tegenop. Tot nu toe valt het mee, de meesters blijken ook best aardig te zijn en niet zo streng als gevreesd. En in groep 7 krijg je ook Engels, dat is natuurlijk wel interessant.
Jelle heeft nog vakantie, kan iemand mij eens uitleggen waarom pubers zo ontzettend lang vakantie nodig hebben? Hij verveelt zich, en ziet een beetje tegen volgende week op. Hij heeft geen bekenden in zijn klas, dus een beetje eng is het wel. Dinsdagmiddag moet hij zijn boeken halen, en dan begint woensdag zijn brugsmurf-periode. Afgelopen met het gehang voor de buis of de computer!

Mijn 'uitdaging' voor mezelf heb ik ruimschoots gehaald. In de vakantie heb ik in totaal 81 lo's gescrapt, een resultaat waar ik erg blij mee ben. Hoe meer ik met de baby- en peuterfoto's bezig was, hoe meer herinneringen er boven kwamen en dat was erg leuk. Vorige week had ik hier een cropdag met een aantal meiden. Het was een super gezellige dag, en ik heb maar liefst 10 pagina's gemaakt die dag, met dank aan het inspirerende gezelschap! Nu staan er weer andere dingen op het programma, zoals een schoolfotoboekje voor Jelle, en er ligt een deadline voor een tijdschrift, en ook op het werk ligt alweer van alles te wachten. Drukke weken voor de boeg dus, maar na zo'n lange vakantie is het lekker om weer wat om handen te hebben!

Tot slot nog een lo. Voor de vakantie waren we een dagje in Amsterdam, voor de open dag van Rijkjan's werk. Toen we van het ene gebouw naar het andere liepen kwamen we langs een paar muren met graffiti. De kleuren pasten perfect bij de kleren van de jongens, dus er moest even een fotootje gemaakt worden. Ids is nooit te beroerd om dan even te poseren!

We zijn er bijna....

...maar nog niet helemaal! Ik ben nog 2 lo's verwijderd van de 50. Met het warme weer van de afgelopen tijd is er weinig gescrapt, en je moet af en toe ook nog eens iets leuks met de kids doen nietwaar? Maar ik heb flink wat babyherinneringen vastgelegd, en dat is een goed gevoel, zelfs met snelle en eenvoudige lo's. De foto's die ik niet scrap ga ik in de nieuwe pageprotectors van Fancy Pants doen, met een onderverdeling voor 12 foto's per hoes (6 aan de voor- en 6 aan de achterkant). De oude albums kunnen dan weg.
Ondertussen heb ik er een nieuw project bij aangepakt. Van mijn vader heb ik een tijdje terug zijn collectie dia's gekregen. Mijn vader heeft veel dia's gemaakt, van de jaren 50 tot eind jaren 70 ongeveer. Er zijn mooie oude plaatjes bij van Rome, Venetie, Oostenrijk, van mijzelf en mijn broer en zus als babytjes en jonge kinderen enz. Mooie herinneringen allemaal. Ik heb al eens wat dia's laten afdrukken maar dat beviel me niet erg. Te duur, en het resultaat was niet geweldig. Dus ga ik ze nu zelf scannen, en bewerken met photoshop. Vooral de oudeste dia's zijn erg verkleurd, en er zitten veel krasjes en stofjes op. Photoshop is een geweldig programma voor zoiets, hoewel het moeilijk blijft om de kleuren goed te krijgen. Perfect hoeft niet, want ik wil graag de sfeer van de jaren 50 behouden, zoals deze uit Venetie:


en deze, mijn vader tijdens een wandeltocht in Oostenrijk:


Genoeg te doen dus de komende tijd!

Rozen zijn rood...

Vandaag was ik even met Ids in een tuincentrum. Toen we langs de rozen liepen declameerde Ids het volgende gedicht:

Rozen zijn rood
Viooltjes zijn blauw
Je oksels stinken naar kabeljauw

tja, wat zal ik zeggen, het is een jongetje met veel fantasie.....

Het IKEA-gevoel

Het afgelopen jaar zijn we regelmatige bezoekers geweest van het Zweedse woonwarenhuis. We hebben zelfs onze eigen IKEA-routine ontwikkeld: eerst maken we, met behulp van de website, een lijstje van wat we willen hebben, en checken of alles op voorraad is. Dan rijden we 's ochtends vroeg naar Amsterdam. Dat heeft 2 voordelen: een parkeerplaatsje op het bovendek, vlak bij de uitgang, en we hebben tijd voor een ontbijtje (ik bedoel maar een broodje, croissantje, beleg, eitje en koffie of thee voor slechts 1 euro, waar vind je dat nog?)
Na het ontbijtje gaan we de winkel door. We kennen de route inmiddels aardig, en bij alles wat op ons lijstje staat schrijven we waar we het kunnen vinden. Om uiteindelijk weer uit te komen bij het restaurant. Tijd voor een (gratis) kopje thee. Dan komt het leukste deel: lekker struinen door de keukenspullen, badkameraccessoires, fotolijstjes en opbergers. Ik weet niet hoe het met jullie is, maar vooral op die laatste afdeling vind ik altijd wel wat handigs. Als je in mijn scrapkamer het Zweedse volkslied speelt, gaat alles in de houding staan! Met een volle kar komen we bij het magazijn. Tijd voor een tweede kar, een grote. Eerst naar stelling 23, of nee 17 komt eerder. Vak 1, vak 2, vak 3, hier moet het liggen. Nog 1 in houtkleur, maar die is beschadigd. Nemen we 'm mee, of toch maar een witte? Zo gaan we verder tot we alles op ons lijstje hebben afgestreept. Dan nog even langs de kassa en vervolgens alles in de auto zien te laden. Verbazingwekkend wat Rijkjan er elke keer weer weet in te stouwen!
Als alles is ingeladen gaan we weer naar binnen, voor de lunch. Want een bezoekje aan IKEA is gewoon niet compleet zonder een bordje Zweedse gehaktballetjes!

Voor degenen die zich afvragen hoe het met mijn uitdaging gaat: heel goed! inmiddels heb ik 39 lo's af, en liggen er 2 die voor 90% af zijn. Nog steeds babyfoto's, ik merk dat het hoog tijd is dat ik wat van mijn herinneringen aan die tijd opschrijf, voor alles is weggezakt.

Blote babybilletjes

Leve de regen, want het is goed weer om bij te scrappen! Vanochtend heb ik samen met Sjoerd de boodschappen gedaan, daarna een was gedraaid en de stofzuiger door de kamer gehaald. De rest van de dag heb ik heerlijk gescrapt. Eindelijk heb ik iets gedaan wat al heel lang op mijn lijstje stond, namelijk de babyfoto's van Jelle en Sjoerd. In die tijd scrapte ik nog niet, dus die zitten gewoon rechttoe, rechtaan in een album geplakt. Al een hele poos bewaar ik een flinke stapel Baby boy papier van BasicGrey voor dat doel, en het moest er nu maar eens van komen, dat papier moet op! En als je je niet bij elke lo druk maakt met zoeken naar het perfecte papiertje kun je heerlijk opschieten: 6 lo's heb ik vandaag gemaakt! Ze hebben een hoog 'blote babybilletjes gehalte', en daarom heeft Jelle mij uitdrukkelijk verboden om ze op internet te laten zien......
Maar er zitten nog heel veel foto's in die albums, en het papier is nog lang niet op, dus er komt de komende dagen vast nog wel een babylayoutje voorbij, of 2....

Een soort van uitdaging?

Normaal gesproken ben ik niet zo van de uitdagingen, ik heb meestal genoeg ideetjes en dingen die ik nog wil doen. Maar nu heb ik mezelf toch een uitdaging gesteld. Of misschien is het meer een ultimatum? Met de komende CHA in zicht vliegen de sneak peaks van de nieuwe collecties je alweer om de oren. Er komen veel herfst- en winterlijnen aan, en meestal zijn dat mijn favoriete papiertjes. Maar..... er ligt hier nog zoveel nieuw papier van de laatste CHA, en van daarvoor......en daarvoor. Mijn papierbakken puilen uit, en er passen er niet meer in mijn kast. Om dat zo te houden, en toch alle leuke nieuwe spulletjes te kunnen kopen die er aankomen moet er iets gebeuren. Namelijk: scrappen! oude voorraad opmaken, en zo ruimte maken voor nieuw. En dat lukt aardig, de afgelopen kleine 2 weken heb ik al 18 lo's gemaakt. Niet dat je het al ziet aan de papierbakken trouwens, daarvoor moet ik nog even doorgaan. Misschien moet ik het ultimatum een beetje aanscherpen? 50 lo's in 6 weken, zou dat lukken?
Hier is er in elk geval eentje:



Sjoerd met 2 van zijn beste vrienden. Nee, de snorren zijn niet echt, die zijn er, op verzoek van de jongens, op gephotoshopt!

Weer thuis!

Na een week kamp zijn Sjoerd en Ids weer thuis! Moe, heel erg moe en smerig uiteraard, dat hoort erbij. De wasmachine draait overuren (na een week bijna niets gedaan te hebben) en de mannen hangen voor de tv, want die hebben ze een hele week moeten missen. Ze hebben genoten van alle spellen en activiteiten, het eten (behalve de witte bonen...), het zwemmen enz. We hebben nog net voor het begon te regenen kunnen barbeque-en, en nu is het wachten wie het eerst toegeeft aan de vermoeidheid en naar bed gaat. Maar wat< is het lekker om ze weer te kunnen knuffelen! Ze zijn bruin geworden, en Sjoerd heeft een kies gewisseld, en Ids lijkt ineens heel groot, hoe kan dat nou in 1 weekje? en waarom realiseer ik me nu pas hoe ik ze gemist heb? Doet er ook niet toe, vanavond liggen ze weer lekker in hun eigen bed!

Nog een nieuwe layout, met papier van ScenicRoute:

gat

Na alle drukte en hectiek van de afgelopen maanden zijn we in een diep gat gevallen:) ineens was er niets meer te doen, en het valt nog niet mee om van rennen, vliegen, draven ineens om te schakelen naar helemaal niets. Jelle had het ook moeilijk met het afscheid van zijn klasgenoten. Gelukkig was hij niet de enige, binnen een dag was er een 'groep 8 for ever' hyves! Afgelopen weekend is hij met Rijkjan een weekendje naar Rotterdam geweest. Daar speelden de heren hockeyers om de Champions Trophy, en de dames speelden een 4-landen toernooi. Mooiere kans om zoveel top-hockeyers aan het werk te zien krijg je niet snel (OK, in Peking misschien ...)
Jelle heeft in elk geval met volle teugen genoten. Niet alleen van de wedstrijden, ook van alle winkeltjes met hockeyspullen (hij heeft voor een prikkie een nieuwe stick gescoord, plus nieuwe hockeyschoenen en een trainingspak), de merchandising (z'n oude stick is geheel gratis voorzien van een nieuwe grip, en gepimpt met een sticker van het herenteam en zijn eigen naam) en de clinic onder leiding van Taeke Taekema, het Nederlandse strafcornerkanon.
En omdat Sjoerd en Ids zaterdag zijn vertrokken voor een hele week scoutingkamp had ik het rijk alleen en heb ik eindelijk weer eens lekker kunnen scrappen. Daar was het de laatste maanden nauwelijks van gekomen. Ik ben eerst maar eens mijn werkplek op gaan ruimen, en ben toen aan de slag gegaan met een pakket Archaic van BasicGrey. Een prima papierlijn voor stoere jongensfoto's, en ik heb er dan ook 5 lo's mee gemaakt, geen slechte score voor een zondagje scrappen!

Een dagje Artis met opa en oma:


Ids op school:


En mijn eigen lieverdje bij het beeldje van het 'Lieverdje' op het Spui in Amsterdam:

het vervolg

Het feest is achter de rug. Volgens Jelle was het een topfeest, dus ik denk dat we het goed gedaan hebben. Er is veel gegeten, veel gedanst en geschuifeld, marshmallows geroosterd en nog veel meer.



En nu zijn we alweer een paar dagen verder. We hebben een boom geplant, het afscheidscadeau van groep 8 voor de school, en gisteravond was de musical en afscheidsavond. Een emotionele avond moet ik zeggen, niet alleen voor mij maar toch ook wel voor Jelle. Want hoewel hij veel zin heeft in de brugklas, en het hele jaar heeft geroepen dat hij niet kon wachten tot hij van school af ging wordt het nu toch wel erg definitief. Met veel kinderen heeft hij 8 jaar in de klas gezeten, en ze hebben een geweldig laatste jaar achter de rug, met een top-meester. Vandaag gaan ze nog 1x naar school, om dan via een glijbaantje voor de laatste keer de school te verlaten. Weer tranen vrees ik.....
En dan lekker vakantie, 6 weken niet op de klok kijken en rustig aan doen, ik heb er zin in!

Ben ik een coole moeder?

To be or not to be, that's the question..... Morgen geeft Jelle een klassenfeest. Om zijn verjaardag alsnog te vieren, en om afscheid te nemen van al zijn klasgenoten van groep 8. Nou ben ik nooit zo'n ster geweest in het geven van geweldige kinderfeestjes. Het soort waarbij alle spelletjes, traktaties en versieringen keurig in het thema passen, en waarbij de kinderen er niet aan denken zich te gaan vervelen of te gaan lopen klieren. Leve de ballenbak en de bioscoop zeg ik altijd maar!
Maar geloof me, kinderpartijtjes zijn een peuleschil vergeleken bij een klassenfeest voor 12-jarigen. Het moet vooral een cool feest worden, zoveel is zeker. Maar hoe dat precies moet? Jelle weet het zelf ook niet allemaal, maar wat hij wel weet is het volgende:
1: ouders mogen zich nergens mee bemoeien, alleen 'varie' roepen tijdens het schuifelen
2: ouders mogen zich nergens mee bemoeien, alleen drankjes inschenken
3: ouders mogen zich nergens mee bemoeien, alleen hamburgers barbequen en popcorn maken
4: kleine broertjes mogen zich nergens mee bemoeien en moeten bij hun ouders blijven (die zich ook vooral nergens mee moeten bemoeien)

Het komt er dus op neer dat ik me nergens mee bemoei. En dan ben ik een coole moeder. Volgens mij klinkt dat een stuk makkelijker dan het is.....

Wordt vervolgd!

oranjekoorts?

Ik niet hoor, het hele voetbalgebeuren is aan mij absoluut niet besteed. Maar ja, met 4 mannen is huis........
Sjoerd had nog een partijtje tegoed, voor zijn verjaardag in april, en de enige avond die we er voor de vakantie nog in konden passen was vanavond. Hij wilde er een filmavond van maken, maar ja, er was voetbal. Dus het werd een oranjefeestje. En nu zit ik hier, terwijl achter mij 6 jongens op een toeter blazen, omdat het 1-0 staat. IK ga nog maar wat bitterballen bakken. Het wordt vanzelf half 11......

Wonder woman en haar clipbord

Vrijdagochtend 10 uur. De oppas, beter bekend als mam en oma, arriveert. Ik gooi m'n tas in de auto en rij naar Amsterdam. Als ik bij Scrapbookmate binnenkom word ik begroet door 4 Engelse SAGA-gangers, die ons komen helpen met de laatste kits. Ik check de kits van Stacy, die zijn klaar, alleen voor Engeland waren er niet genoeg giftbags, maar dat zien we volgende week wel. De kits voor Nellie zijn gisteravond afgemaakt door Ania, die tot 10 uur 's avonds bezig is geweest. Alleen.... de pennen voor Nellie zijn er nog steeds niet. Gisteravond zijn gelukkig wel de albums voor Melodee binnengekomen, op het laatste nippertje maar goed. Nu die pennen nog. Eerst maar eens bellen. Geen nieuws. Dan belt Nellie. We bedenken een noodplan. Telefoon. De pennen zijn gelocaliseerd, ze staan bij de vervoerder in Weesp. Geen nood, Emil is met de truck onderweg van Noordwijk en hij zal de spullen ophalen. Dan kan ik eruit zoeken wat ik nodig heb en dat mee naar Noordwijk nemen. Ik vul ondertussen de laatste toolkits, snij papier en karton voor de make&takes en sorteer 240 handouts voor Karen Burniston. 12 uur. Nog steeds geen pennen. Emil waar blijf je? Onze Engelse hulp is inmiddels onderweg naar Noordwijk, en ook de meiden van kantoor zijn vertrokken, met de enveloppen voor alle deelnemers. Het wordt stil. 1 uur. Nellie belt, de kits zijn er niet. Lichte paniek, zijn die dan niet vanmorgen als eerste met de truck meegegaan? Ik ren naar beneden, en vind de kar van Nellie. Met de kits. Niets aan de hand, ik zet 2 dozen en Nellies toolkit in mijn auto, als die pennen straks komen neem ik alles mee. Maar waar blijft die truck toch? Kwart voor 2. Eindelijk, daar is Emil. In de vrachtwagen staat een pallet vol dozen. De moed zinkt me in de schoenen. Voordat ik daarin die pennen gevonden heb.... gelukkig zitten ze net niet in de onderste doos. Even na 2 uur kan ik dan toch vertrekken, en ik bel Nellie om haar te laten weten dat ik eraan kom. Er staat file, en het duurt langer dan ik dacht, maar om kwart voor 3 ben ik eindelijk in Noordwijk. Nellie staat al met een karretje te wachten. Scrapaganza kan beginnen......
Nadat ik heb ingecheckt ga ik naar de vip-room, of teacherslounge. Daar heerst stress, want Theresa Collins is zoek. Ik begin maar met het controleren van de postkarren met kits. Alles lijkt er te zijn, en ik zoek de make&take dozen eruit om ze naar de grote cropzaal te brengen. Ik mis een doos. En zijn de canvassen voor Jen Star wel meegekomen? en waar zijn trouwens alle handouts? Ik maak een lijstje voor Emil, hij zal vandaag nog wel 2x op en neer moeten rijden met de truck, en in alle haast zijn we nog wel meer dingen vergeten. Ondertussen komen de vragen. Hoe laat is mijn class, welk lokaal, wie is mijn TA? Ik heb een clipbord mee, met alle schema's, materiaallijsten en een plattegrond van het hotel. Ik geloof dat ik de enige ben met die informatie, want al snel weet iedereen mijn clipbord te vinden. Ik loop heel wat rondjes, los links en rechts probleempjes op, beantwoord vragen en stort vrijdagavond laat in. Flinke buikpijn, overgeven en een nacht nauwelijks slapen. Zaterdag om 1/2 7 gaat de wekker (Nellies mobiel)want om 7 uur moet ik voor Melodee het lokaal openen en helpen om spullen klaar te zetten. Gisteravond is zij druk bezig geweest om een nieuw voorbeeld te maken omdat we een iets ander album gebruiken. Het ontbijt maakt gelukkig veel goed, heerlijke broodjes, roereieren en vers fruit, mmmmmm...... Maar het volgende probleem dient zich alweer aan: Melodee heeft een beamer nodig en je raadt het al: die staat nog bij SBM. Uit eindelijk besluiten we er 1 van het hotel te huren, en om 1/2 9 kan Melodee's class beginnen. Eerst moet ik Jen nog helpen, want haar lokaal zit nog op slot, en zijn die canvassen er nou? Het kost wat zoeken, maar de canvassen zijn er gelukkig. Zo gaat het de hele dag door. Mijn clipbord begint beroemd te worden. 's Avonds wordt ik verrast met een cadeautje: Wonder Woman stickers! Helaas plakken ze niet meer......:)
We eten heerlijk (Italiaans buffet) en gaan dan weer aan de slag. 's Avonds na de loterij krijg ik van Carrie een wodka-jus, en ik moet zeggen, ik heb er heerlijk op geslapen! Zondag doen zich gelukkig geen grote rampen meer voor (afgezien van die handouts....) en om een uur of 4 kan ik naar huis, naar de knuffels van mijn mannen en m'n eigen bed.
Het was een ongelofelijk druk en vermoeiend, maar ook gezellig en inspirerend weekend. Iedereen bedankt, voor het gezelschap, het lachen, het uitlenen van heattools, de extra hulp bij Melodee's workshops, de inspiratie (CD!) en wat al niet meer!

Zwarte vingers

Toen we ons huis kochten was de tuin een grote wildernis. Oorspronkelijk aangelegd als een natuurlijke tuin, met veel bomen, 2 grote vijvers en nauwelijks bestrating, maar een aantal jaren flink verwaarloosd, was het net het bos van Sneeuwwitje: 150 vierkante meter vol uit hun krachten gegroeide bomen en struiken, en bramen die overal doorheen waren gegroeid. We hebben flink geruimd die eerste tijd, de vijvers uitgebaggerd, nieuw terras aangelegd en veel nieuwe planten neergezet. Die het nauwelijks deden, door alle bomen die licht en water wegnamen. Ik vind tuinieren heerlijk, en we hadden nog geen kinderen, dus alle tijd. Maar dat werd minder toen de kinderen kwamen, en de tuin begon weer langzaam dicht te groeien. Tot vreugde van de jongens overigens, want het was voor hun een echte avonturentuin. Tot we vorig jaar gingen verbouwen. Op een dag kwamen er een paar mannetjes met grote zagen en een kraan, en die hebben in een paar uur tijd vakkundig de hele tuin leeggehaald, inclusief een stuk of 8 flink uit de kluiten gewassen bomen. De grootste had een doorsnede van 70 cm! Tja, en toen hadden we dus een modderveldje, waar al snel weer onkruid op begon te groeien. Het was wel makkelijk voor de aannemer, er was ruim plaats voor busjes, pallets met stenen en een betonmolen. De hele winter hebben we tegen ons modderveld-met-onkruid aangekeken. Maar de afgelopen weken is er hard gewerkt: nieuwe bestrating gelegd, borders aangelegd en een schutting geplaatst. En gisteren, toen het zonnetje lekker scheen, heb ik samen met Sjoerd wat vaste planten in onze nieuwe tuin gezet. In de vensterbank staan bakken met zaaigoed. En.... ik heb weer een boom geplant! Eentje maar, en hij wordt niet hoger dan een meter of 4. Heerlijk, om weer met m'n vingers in de grond te kunnen wroeten.

Invallen

We zijn allemaal geveld door de griep. Behalve Ids dan, die loopt hier even vrolijk als altijd rond te banjeren. Jelle is alweer genoeg opgeknapt om naar school te gaan, maar Sjoerd nog niet. En dat is wel een beetje sneu, want hij is nota bene jarig vandaag. Gelukkig hebben we het zaterdag al uitgebreid gevierd, maar hij had zich toch wel erg verheugd om vandaag op school te trakteren. Toen ik vanochtend toch maar even ging melden dat hij nog ziek was trof ik een ivaljuf aan. Sjoerd's eigen juf (overigens ook een invalster voor een zwangere juf) was zelf ook ziek. Gedeelde smart....
Maar halverwege de ochtend ging de telefoon. Rijkjan nam op. 'Ja....... ik zet 'm even op de speaker......' en toen hoorden we Sjoerd's hele klas roepen: gefeliciteerd met je verjaardag! Sjoerd was er stil van. En wij eigenlijk ook een beetje...
Het zijn de kleine dingen die het doen, en wat geweldig dat een invaljuf, die toch de hele klas eigenlijk niet kent, aan zoiets denkt. Dank je wel!

zomaar een dinsdagavond

Rijkjan is net vertrokken voor een avondje scouting, en heeft Sjoerd meegenomen. Jelle zit aan tafel. Hij is bezig een interview voor te bereiden. Op school zijn ze bezig met alcoholvoorlichting, en straks gaat hij mij interviewen over mijn (overigens zeer minieme) ervaringen met alcohol. Het is dan wel niet voor een hoofdartikel in de landelijke pers, maar toch.... ik word geinterviewd!
Aan de andere kant van de tafel zit Ids. Hij speelt galgje, met 1 van zijn knuffels. Dat kan best, want Ids heeft fantasie (dat zegt hij zelf tenminste altijd, en ik ben het met hem eens).
Buiten sneeuwt het nog een beetje, we hebben de gordijnen alvast dichtgedaan, en straks kruip ik lekker op de bank met een boek. Ids schakelt nu over naar PimPamPet. Jelle heeft zijn vragenlijst klaar, tijd voor het interview. Zomaar een rustig avondje. Genieten.

Aan- en afwezig

Ik weet het, ik ben een beetje afwezig geweest. Te veel andere besognes aan m'n hoofd en zo. Om het goed te maken: ik ben nu ook op Hyves te vinden. Een half jaartje geleden had ik me al eens aangemeld, maar dat was alleen maar om de foto's van Sjoerd's Tsjechie-reis te kunnen bekijken. Maar Jelle wilde op Hyves, en ik wil toch een beetje weten wat hij daar allemaal doet, dus ik heb vanmiddag mijn account maar eens geactiveerd. Al is het alleen maar in een poging om Jelle toch een klein stapje voor te blijven!
Op scrapgebied heb ik eindelijk de transparanten van Hambly ontdekt. Ik weet het, ze zijn hip en trendy, maar ik had er weinig mee. De workshop van CD Muckoskyheeft ervoor gezorgd dat ik ze nu helemaal leuk vind, weer een verslaving er bij. Verder ben ik bezig met een miniboekje 'Month of super short stories', naar een idee van Cathy Zielske
Leuk om te doen, lekker simpel en ik denk heel leuk om jaren later nog eens terug te kijken.
Tot besluit nog een minialbum wat ik een maand of 2 geleden heb gemaakt. Het is een chipbord album van BasicGrey, op formaat 6x12 inch. Papier, knoopjes, chipbord van BasicGrey, plus nog wat 7Gypsies, bloemen en ander leuks. Foto's zijn van het groep 8 kamp van Jelle, op Texel.

De risico's van dyslexie...

Vanochtend wilde Sjoerd even achter de computer, om te kijken wie de finale van Idols gewonnen had. Mam, hoe heet die side? probeer maar idols.nl. Hoe schrijf je dat? ie-dee-oo-el-es Sjoerd. Stilte. Mam, het lukt niet. Weet je zeker dat je het goed gespeld hebt? probeer het nog eens (vanuit de keuken, waar ik gevulde eitjes stond te maken, want Rijkjan viert vandaag zijn verjaardag). Weer stilte. Mam, kun je even komen? het klonk licht paniekerig. Wat is er dan. Ik krijg zo'n rare site. Met allemaal vieze plaatjes. De eitjes moeten maar even wachten, eerst maar even kijken. En inderdaad, als je iedols punt nl probeert te bereiken levert dat een onverwacht resultaat op.... En Sjoerd mag dan bijna 11 zijn en soms al heel groot, hier is hij duidelijk nog helemaal niet aan toe. Gelukkig maar.

Tim Holtz!

Vandaag was Tim Holtz bij Scrapbookmate om workshops te geven aan winkeliers. Normaal werk ik niet op vrijdag, maar je begrijpt, zo'n kans laat je niet lopen! Vanochtend heb ik bij de eerste workshop geassistreerd (en geloof me, dat is misschien nog wel leuker dan zelf de workshop volgen...). Het was waanzinnig leuk, en hoewel ik de meeste technieken wel herkende van zijn '12 tags of Christmas' heb ik er toch weer veel van geleerd. Kleine dingetjes, de truukjes van de meester zeg maar. Tim had ook zijn nieuwe produkten mee, leuke embellishments, nieuw grungeboard en prachtige nieuwe stempels. Het meeste zal rond eind maart in de winkels liggen, dus nog even geduld. Maar het meest heb ik genoten van de voorbeelden die Tim mee had. Je kent misschien die serie metalen opbergkoffertjes wel, speciaal voor alcohol inkt, paintdabbers of inktkussens. Ik vind ze zo al erg leuk, maar dit waren echte kunstwerkjes geworden. Ik was natuurlijk weer mijn camera vergeten (hoe vaak dat me niet overkomt...) dus ik kan helaas niets laten zien, maar jullie geloven het zo vast ook wel! Kortom, een geweldige ochtend, ik heb weer voor een hele tijd inspiratie opgedaan.

Nieuw speelgoed

Een van de leukste kanten van werken bij een groothandel is dat je altijd met je neus bovenop de nieuwste spullen zit. Afgelopen woensdag kwam het team van de CHA terug uit Annaheim, met de koffers en tassen vol monsters van de nieuwe collecties. Stapels papier, sommige ronduit lelijk, maar het meeste gelukkig heel mooi, waar we presentatieborden mee hebben gemaakt voor de grote retailbeurzen die de komende weken in Engeland, Frankrijk en Nederland zijn. En alsof dat nog niet genoeg was kreeg ik een papierpakket met de 2 nieuwe lijnen van ScenicRoute mee naar huis, om wat voorbeelden mee te maken. Nou, dat was niet tegen dovenmansoren gezegd natuurlijk! Afgelopen weekend heb ik heerlijk met mijn nieuwe 'speelgoed' gewerkt, en 4 lo's gemaakt. Ik heb schetsen van Becky Fleck gebruikt voor de snelheid. De bovenste lo is met de Providence lijn gemaakt, de andere 3 met Grafton.

Bling Bling Superster

Vorige week kwam Jelle thuis met een uitnodiging voor een partijtje. Niet zomaar een gewoon partijtje, met cake versieren, knutselen en spelletjes, nee, een heus discofeest in een jeugdhonk. Met een thema: Bling bling superster. Zaterdagavond bracht ik Jelle en een vriendje erheen. Jelle heeft nooit zo van verkleden gehouden, dus hij had alleen een gek hoedje op, waar ik wat glittersteentjes op had geplakt (ik wist wel dat ik die blingbling ook voor jongens kon gebruiken.....). Het vriendje had een heus zilveren rokkostuum aan. Zoals te verwachten was hadden de meeste jongens niet zo veel werk van hun kleding gemaakt, maar de meeste meiden hadden de kans gegrepen om zich eens lekker op te tutten. Meisjes komen over het algemeen wat eerder in de puberteit, en dat is op dit moment ook heel goed te merken. Jelle werd om 1/2 12 weer thuisgebracht, en hij had erg genoten. Hij had de hele avond gedanst (!) en wel 30x geschuifeld. Niet met alle meiden van de klas wel te verstaan, want Jelle is zeer kieskeurig, maar met de stuk of 8 die ermee door kunnen. Jammer dat ik geen foto's heb......

Remember

Een tijdje terug kreeg ik van Renata een grote 'R' van (ik denk) MDF. Hij heeft hier een tijdje op mijn tafel gelegen, wachtend op inspiratie. En die kwam gisteren, met het lezen van de blog van Tim Holtz

Ik ben begonnen met een laagje verf, daarna papier erop geplakt van Creative Imaginations. Randjes een beetje opschuren. Verder wat bloemetjes van Prima, stickers van 7Gypsies, chipbord letters van BasicGrey, grungebord hart, vleugels, kroontje en swirl en crackle paint van Ranger. Als de crackle paint droog is ga je er nog even met een beetje inkt overheen (gewoon dezelfde kleur, de verfkleuren corresponderen met de distress inkten) om de 'crackles' wat meer te laten opvallen. Et voila, de R van Remember!

Super sunday

We hadden vandaag helemaal niks te doen. Die luxe komt zelden voor, er is eigenlijk altijd wel wat op zondag. Van familieverplichtingen tot optredens van Sjoerd en van werk tot scoutingactiviteiten. Over het algemeen leuke dingen, daar niet van, maar toch..... zo'n hele zondag die zich voor je uitstrekt en waarin je precies kunt doen wat je wilt.... heerlijk!
We hebben gezellig en lekker uitgebreid ontbeten. Daarna het laatste deel van het kerstdorp opgeruimd, en omdat we toch lekker bezig waren hebben we de bijkeuken ook maar even meegenomen. Het was mooi weer, dus de jongens hebben lekker buiten kunnen spelen, daar waren ze ook wel weer eens aan toe na al die regen. Ik heb mijn kerstjournal (van de online workshop van Moniek Jannink) eindelijk afgemaakt (foto's volgen nog wel een keer). Toen mijn werktafel opgeruimd, en zo'n lege tafel werkt bij mij altijd heel inspirerend, dus ik ben meteen aan iets nieuws begonnen: een transparant album. En als dat klaar is: op het blog van Tim Holtz staat een filmpje over de elements. Ik heb hier een set liggen en weet nu wat ik ermee ga doen. Kan ik ook eindelijk eens wat restjes gebruiken, want die bewaar ik altijd trouw maar om de 1 of andere denk ik er nooit aan ze te gebruiken. Kortom, het was een welbestede zondag, die ik zo lekker ga afsluiten met Boer zoekt vrouw, mijn favoriete tv programma van dit moment (nou kijk ik heel weinig tv, maar toch...)
Tot besluit nog een lo. Foto's van Sjoerd, hij zit sinds een jaartje op judo en is er helemaal wild van. Papier, chipbord en knoopjes allemaal van Creative Cafe.

We stoppen ermee!

Vanmiddag had Ids zwemles. We zijn al bijna 2 jaar bezig. Diploma A en B heeft hij inmiddels, maar ik wilde graag dat hij ook diploma C nog zou halen. Maar na een 1/2 jaar hebben we vanmiddag besloten ermee te stoppen. Hij zwemt prima, wat dat betreft had hij al lang kunnen afzwemmen. Maar hij komt niet door 'het gat', het ligt gewoon net een metertje te ver weg. En eerlijk gezegd heb ik geen zin om nog een half jaar naar dat zwembad te sjouwen, alleen om Ids door dat gat te sleuren. Dus volgende week is de laatste zwemles. Met Jelle en Sjoerd mee ben ik dan 8 jaar vrijwel onafgebroken aan het zwemlessen geweest. En je weet niet half hoe blij ik ben dat we vanmiddag de knoop hebben doorgehakt!

Een lo dan maar van mijn kleine charmeur. De foto's zijn van afgelopen voorjaar, kraft cardstock, papier is van WeAreMemoryKeepers. De journaling card is volgens mij van MME, letter stickers van Scenic Route , doodle van mijzelf en bloemetjes van Prima.

Koud en nat

Jelle moest vandaag een uitwedstrijd hockeyen, en wij waren aan de beurt om te rijden. Dus dat was vroeg op, fruit schoonmaken (voor het hele team, voor in de rust), verzamelen en op naar Amsterdam. Met regen. En dat hield maar niet op, wat een snertweer zeg. De ouders boften, wij zaten in elk geval droog in de dug-out, maar de jongens waren al snel compleet doorweekt. Ik had stiekum wel een beetje medelijden met ze hoor. Ze speelden goed, maar de tegenstander had het geluk aan hun kant, dus jammer genoeg hebben we verloren. Koud en nat zijn we thuisgekomen. Jelle staat onder een hete douche, en ik heb een grote beker gloeiendhete thee, lekker!

Een lekker zonnige lo dan maar, foto's genomen in Egypte. Papier van Cherry Arte, letter stickers en chipbord letters van Scenic Route, bloemetjes van Prima.

Kiezen

Dit jaar neemt Jelle afscheid van de basisschool en gaat onze oudste naar de brugklas. Maar...... welke brugklas gaat het worden? Aan het eind van groep 7 hebben ze de cito-toets gedaan, en ook nog een persoonlijkheidstest. Aan de hand daarvan hebben we een schooladvies gekregen, en dat levert 4 middelbare scholen op waar Jelle heen zou kunnen. En nu moeten we kiezen. Deze week en volgende week zijn er op alle scholen open dagen, en die gaan we allemaal bezoeken. Gisteravond was de eerste, en Jelle is er al helemaal uit: daar wil hij heen. Nou vond ik het er ook wel heel leuk eigenlijk, maar we gaan toch die andere scholen ook nog maar even bekijken. Voor de zekerheid zeg maar. Want we willen natuurlijk wel de beste school kiezen voor Jelle. Hij heeft er in elk geval ontzettend veel zin in (ik iets minder, maar het zal nog wel wennen hoop ik).

En..... mijn computer is weer gemaakt! Het heeft nog iets langer geduurd dan gehoopt, maar dinsdagmiddag konden we hem ophalen. En dit keer doet alles het, hij is wat sneller geworden en we hebben er een extra harde schijf in laten zetten. Ik ben druk bezig geweest om alles weer te installeren, en heb zelfs uitgevogeld hoe ik alle mail die nog in mijn inbox zat terug kon krijgen. En daarna heb ik een hele stapel lo's gescand, zodat ik eindelijk weer eens wat kan laten zien. En ook dat is moeilijk kiezen:) Om te beginnen dan maar dit minialbum, met foto's van de kermis.



Papier, stickers, vilten bloemen en lint, knoopjes en chipbord allemaal van Creative Cafe. Het album is van Rusty Pickle, de 'flapjes en tabjes' zaten er al in.

Computers en gekneusde tenen

Mijn computer is er slecht aan toe. Afgelopen donderdag kreeg ik bericht dat we hem konden ophalen. Met een nieuwe harde schijf, nieuwe videokaart en nieuwe koeling. Slik. Dat betekent dus: alles, maar dan ook alles opnieuw installeren. Gelukkig hadden ze nog wel een backup van de oude schijf kunnen maken. Jelle opgelucht, want dan zou hij zijn opstel over het Chinese keizerrijk niet opnieuw hoeven maken. 's Avonds computer opgehaald. We komen ermee thuis en Rijkjan blijft met zijn mouw achter de deurkruk haken. Hij laat de computer vallen, die gelukkig (voor de computer dan) een zachte landing maakt. Op mijn voet. Auw! Mijn tenen hebben inmiddels allerlei prachtige kleuren, maar de computer doet het nog. Dachten we. Toen we alle kabeltjes hadden aangesloten bleken de dvd spelers niet te werken. Het was nog geen 9 uur, dus kabeltjes er weer uit en terug naar de reparateur. Gistermiddag konden we 'm weer ophalen. Hetzelfde ritueel. Kabeltjes er allemaal weer in, computer aan, hoera, alles werkt! We beginnen met het installeren van de virusscanner en firewall. Better safe than sorry nietwaar. Als we opnieuw opstarten..... gebeurt er niks. Zucht. Zaterdagochtend weer alle kabeltjes eruit en naar de reparateur. Ze gaan nog eens kijken, en het moederbord is niet goed meer. Ze hadden al gezien dat het niet 100% meer was, maar dachten dat het nog niet nodig was om het te vervangen. Toch wel dus. Aan het eind van de middag kunnen we 'm weer halen. Met een nieuw moederbord, en meteen maar een extra harde schijf erbij en wat meer intern geheugen. Kan hij weer even mee. Duim met me mee dat het goed gaat......

Kerstkaart

Afglopen zaterdag viel er nog een kerstkaart in onze brievenbus. Niets bijzonders, de TNT lijkt er dit jaar wel erg lang over te doen om alle kerstpost bezorgd te krijgen. Maar in de kaart zat wel iets bijzonders. Hij was van een tante van Rijkjan. Bij het opruimen was ze wat oude spulletjes van haar moeder, Rijkjan's oma, tegengekomen. Daarbij zat een brief van Rijkjans moeder. Het is dit jaar 25 jaar geleden dat ze is gestorven. De brief is van een paar weken voor haar dood. Er zat een foto bij van Rijkjan met zijn ouders, en ze schrijft dat ze zich goed voelt, minder pijn heeft en al weer wat eet. Aan het handschrift kun je zien dat het schrijven haar erg veel moeite kostte. Rijkjans moeder is lang ziek geweest, ze schreef deze brief vanuit het ziekenhuis en ze wist dat ze niet meer thuis zou komen. Het voelt heel bijzonder om zo'n stukje verleden onverwacht in handen te krijgen, en het brengt het verleden ook ineens weer heel dichtbij. Vooral voor Rijkjan, ikzelf heb mijn schoonmoeder nooit gekend. Het houdt ons in elk geval al een paar dagen bezig. De brief en foto zijn inmiddels goed opgeborgen, tot het tijd is om dit verhaal een mooi plekje in het album te geven.

Tijd

De tijd gaat snel, 2007 is voorbij gevlogen. Er is voor ons veel gebeurd afgelopen jaar, en er zijn gelukkig ook veel dingen niet gebeurd. Zaten we in 2006 nog heel veel in het ziekenhuis, in 2007 zijn we allemaal gezond gebleven en hebben we het ziekenhuis niet van binnen gezien. Alles bij elkaar genomen is het een goed jaar geweest, en als 2008 ook zo wordt ben ik dik tevreden. Helaas is 2008 niet helemaal goed begonnen, want mijn computer heeft de geest gegeven. Hij staat nu bij de reparateur, en ik hoop maar dat ze mijn pc-tje weer tot leven kunnen wekken, want ik ben flink onthand: het rijschema voor hockey, de ouders die zouden rijden met een excursie van school, notulen van de ouderraad, ik grijp steeds mis. Jelle moest een opstel schrijven voor school, dat had hij al helemaal klaar maar is nu ook onbereikbaar, gelukkig had hij al een kopietje geprint.... Voordeel is wel dat ik veel tijd overhoud om te scrappen, ik ben al mijn 3e mini-album bezig. Helaas kan ik niet scannen, dus ik heb nog niets om te laten zien. Maar als die pc nog een weekje wegblijft zal ik jullie daarna bedelven onder nieuwe werkstukken vrees ik....
Allemaal de beste wensen voor 2008, dat het maar een mooi jaar mag worden, met veel mooie herinneringen om vast te leggen!