Wonder woman en haar clipbord

Vrijdagochtend 10 uur. De oppas, beter bekend als mam en oma, arriveert. Ik gooi m'n tas in de auto en rij naar Amsterdam. Als ik bij Scrapbookmate binnenkom word ik begroet door 4 Engelse SAGA-gangers, die ons komen helpen met de laatste kits. Ik check de kits van Stacy, die zijn klaar, alleen voor Engeland waren er niet genoeg giftbags, maar dat zien we volgende week wel. De kits voor Nellie zijn gisteravond afgemaakt door Ania, die tot 10 uur 's avonds bezig is geweest. Alleen.... de pennen voor Nellie zijn er nog steeds niet. Gisteravond zijn gelukkig wel de albums voor Melodee binnengekomen, op het laatste nippertje maar goed. Nu die pennen nog. Eerst maar eens bellen. Geen nieuws. Dan belt Nellie. We bedenken een noodplan. Telefoon. De pennen zijn gelocaliseerd, ze staan bij de vervoerder in Weesp. Geen nood, Emil is met de truck onderweg van Noordwijk en hij zal de spullen ophalen. Dan kan ik eruit zoeken wat ik nodig heb en dat mee naar Noordwijk nemen. Ik vul ondertussen de laatste toolkits, snij papier en karton voor de make&takes en sorteer 240 handouts voor Karen Burniston. 12 uur. Nog steeds geen pennen. Emil waar blijf je? Onze Engelse hulp is inmiddels onderweg naar Noordwijk, en ook de meiden van kantoor zijn vertrokken, met de enveloppen voor alle deelnemers. Het wordt stil. 1 uur. Nellie belt, de kits zijn er niet. Lichte paniek, zijn die dan niet vanmorgen als eerste met de truck meegegaan? Ik ren naar beneden, en vind de kar van Nellie. Met de kits. Niets aan de hand, ik zet 2 dozen en Nellies toolkit in mijn auto, als die pennen straks komen neem ik alles mee. Maar waar blijft die truck toch? Kwart voor 2. Eindelijk, daar is Emil. In de vrachtwagen staat een pallet vol dozen. De moed zinkt me in de schoenen. Voordat ik daarin die pennen gevonden heb.... gelukkig zitten ze net niet in de onderste doos. Even na 2 uur kan ik dan toch vertrekken, en ik bel Nellie om haar te laten weten dat ik eraan kom. Er staat file, en het duurt langer dan ik dacht, maar om kwart voor 3 ben ik eindelijk in Noordwijk. Nellie staat al met een karretje te wachten. Scrapaganza kan beginnen......
Nadat ik heb ingecheckt ga ik naar de vip-room, of teacherslounge. Daar heerst stress, want Theresa Collins is zoek. Ik begin maar met het controleren van de postkarren met kits. Alles lijkt er te zijn, en ik zoek de make&take dozen eruit om ze naar de grote cropzaal te brengen. Ik mis een doos. En zijn de canvassen voor Jen Star wel meegekomen? en waar zijn trouwens alle handouts? Ik maak een lijstje voor Emil, hij zal vandaag nog wel 2x op en neer moeten rijden met de truck, en in alle haast zijn we nog wel meer dingen vergeten. Ondertussen komen de vragen. Hoe laat is mijn class, welk lokaal, wie is mijn TA? Ik heb een clipbord mee, met alle schema's, materiaallijsten en een plattegrond van het hotel. Ik geloof dat ik de enige ben met die informatie, want al snel weet iedereen mijn clipbord te vinden. Ik loop heel wat rondjes, los links en rechts probleempjes op, beantwoord vragen en stort vrijdagavond laat in. Flinke buikpijn, overgeven en een nacht nauwelijks slapen. Zaterdag om 1/2 7 gaat de wekker (Nellies mobiel)want om 7 uur moet ik voor Melodee het lokaal openen en helpen om spullen klaar te zetten. Gisteravond is zij druk bezig geweest om een nieuw voorbeeld te maken omdat we een iets ander album gebruiken. Het ontbijt maakt gelukkig veel goed, heerlijke broodjes, roereieren en vers fruit, mmmmmm...... Maar het volgende probleem dient zich alweer aan: Melodee heeft een beamer nodig en je raadt het al: die staat nog bij SBM. Uit eindelijk besluiten we er 1 van het hotel te huren, en om 1/2 9 kan Melodee's class beginnen. Eerst moet ik Jen nog helpen, want haar lokaal zit nog op slot, en zijn die canvassen er nou? Het kost wat zoeken, maar de canvassen zijn er gelukkig. Zo gaat het de hele dag door. Mijn clipbord begint beroemd te worden. 's Avonds wordt ik verrast met een cadeautje: Wonder Woman stickers! Helaas plakken ze niet meer......:)
We eten heerlijk (Italiaans buffet) en gaan dan weer aan de slag. 's Avonds na de loterij krijg ik van Carrie een wodka-jus, en ik moet zeggen, ik heb er heerlijk op geslapen! Zondag doen zich gelukkig geen grote rampen meer voor (afgezien van die handouts....) en om een uur of 4 kan ik naar huis, naar de knuffels van mijn mannen en m'n eigen bed.
Het was een ongelofelijk druk en vermoeiend, maar ook gezellig en inspirerend weekend. Iedereen bedankt, voor het gezelschap, het lachen, het uitlenen van heattools, de extra hulp bij Melodee's workshops, de inspiratie (CD!) en wat al niet meer!