vrijdag 19 september 2008
Strijken
Ik ben de eerste om toe te geven dat ik niet 's werelds beste huisvrouw ben. Als je met je vingers over de randjes gaat zijn ze beslist stoffig.... Maar de meeste klusjes doe ik toch wel regelmatig en met goede zin. Behalve strijken. Want daar heb ik toch zo'n enorm broertje aan dood. Wat een vreselijke klus is het. En met een man die bij een bank werkt en dus elke dag een schoon overhemd aan moet stapelt het zich vlug op. Letterlijk. Want strijken uitstellen kan ik als de beste. Net als opstapelen van strijkgoed. Tot de stapel in en op de mand zo hoog wordt dat er echt niks meer bij kan (of Rijkjan echt geen overhemd meer in de kast heeft hangen...) En dan moet ik wel. Vandaag was het weer zo ver. De hele dag heb ik gestreken. Met tussenpozen natuurlijk. En kleine beloningen als er weer was af was. Want je moet jezelf wel blijven motiveren, toch? En nu ligt de tafel vol met stapeltjes keurig gestreken overhemden, de favoriete roze polo van Jelle, en nog veel meer. Ik voel me uiterst braaf.....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
ach als je dan nu toch nog ;-) in de mood bent, mag je rustig bij mij verder gaan. 't is maar 2 kub meter ofzo........
He Roelien,
Uitstellen, ja dat doe ik ook altijd graag, ik loop altijd een hoog-opgestapelde-wasmand achter. Maar dat is omdat ik altijd zoveel leuke dingen weet die voorrang krijgen. Maar als ik uiteindelijk aan de slag ga is het met de strijkplank voor de tv en dan gaat het supersnel en ben ik ondertussen redelijk afgeleid door het programma (een talkshow werkt het best omdat je niet constant naar het beeld kan blijven kijken!)
En ja, het gevoel dat je weer de bodem van de wasmand kan zien...dat doet goed he!
Een reactie posten