De laatste gelovige

Ik dacht dat ik nog 1 jaar kon genieten van een Sinterklaasperiode met een 'gelovige' in huis. Ik dacht dat Ids nog heilig geloofde in de goedheiligman, en had Jelle en Sjoerd met ernstige straffen gedreigd als ze ook maar 1 woord zouden verklappen. Ik dacht dat het sinterklaasjournaal net zo serieus werd genomen als voorgaande jaren. Ik had het mis. Ergens is er iets helemaal fout gegaan. Want toen we maandagochtend op school kwamen (die in het weekend prachtig in Sinterklaassfeer was gebracht) hoor ik Ids vol bravoure roepen tegen een klasgenootje 'dat wij lekker niet meer in Sinterklaas geloven'. De juf greep meteen in, want in de klas (een groep 4/5) wordt het spel nog volop meegespeeld. Enigszins verbijsterd ging ik naar huis. Zaterdagavond zit meneer nog vol overtuiging bij de open haard sinterklaasliedjes te zingen, appeltje in de schoen voor het paard, tekening voor Sinterklaas, en nu gelooft hij niet meer? Na schooltijd heb ik nog een poging gedaan erachter te komen wie de pret voor mij had bedorven, maar dat was niet meer te achterhalen. Toen Jelle en Sjoerd het nieuws hoorden leidde dit meteen tot grote onrust. Want zouden er nu nog wel cadeautjes komen? Deze ongerustheid heb ik gelukkig kunnen wegnemen. Natuurlijk vieren wij Sinterklaas. Of hij nou wel of niet bestaat, voor mij is de goede man heilig. Maar toch is het jammer.......de omkeerpiet hoeft niet meer langs te komen, en opa hoeft niet meer te komen strooien op 5 december.....weer een periode voorbij. Nu maar wachten op gelovige kleinkinderen......