Computerperikelen, linkeballen en de jubjam100

Had ik een paar weken terug net een prachtige blog in gedachten over wielrentermen, geeft mijn computer de geest. Het ding bleef maar opstarten, dus hup naar de pcwereld om het ding te laten repareren. Grote paniek hier in huis, want puberzoon nr. 1 zag zijn hele sociale leven (hyves, facebook, msn) in rook opgaan. Gelukkig duurde het leed voor hem maar 2 dagen, want toen begon het langverwachte hockeykamp in Antwerpen. Een geweldige week heeft hij daar gehad, en bij terugkomst was de computer weer gemaakt. Jammer genoeg was ik wel heel veel kwijt. Foto's en andere bestanden stonden op een aparte partitie, daar was netjes een back-up van gemaakt, maar de rest was weg. Programma's, spelletjes, downloads en het ergste, al mijn mail (da's echt een ramp, ik heb er een nachtje slecht van geslapen) Nou ja, uithuilen en opnieuw beginnen maar. Maar het was wel jammer van die blog over wielertermen. Daar hebben Jelle en ik namelijk ontzettend veel lol mee gehad, met de Tour de France. Niet dat wij van wielrennen houden (ik vind het slaapverwekkend saai om naar te kijken eerlijk gezegd), maar het taalgebruik is geweldig. Elke dag zaten we vol verwachting klaar om nieuwe pareltjes op te tekenen uit de mond van de verslaggevers. Linkeballen, op het elastiek zitten, ontsporende treintjes en de mooiste: de kroketten komen ze uit de oren. Die houden we erin!
Na het hockeykamp was het de beurt aan Sjoerd. Ook hij is op kamp, en wat voor een kamp! 11 dagen op de JubJam100 (mijn moeder heeft het maar hardnekkig over de jabjum, maar da's toch echt heel wat anders...). De JubJam is de jubileumjamboree van Scouting Nederland ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan. Een kleine 12000 scouts in de leeftijd van 7 tot 17 hebben zich verzameld in Roermond voor 11 dagen scoutingplezier. Er is werkelijk van alles te doen, van spelletjes en knutselen tot stoere survivalhikes, en dat afgewisseld met feestjes en gewoon lekker chillen met andere scouts, van buitenlandse groepen bv. Als je nieuwsgierig bent, op de website kun je foto's en filmpjes bekijken. Het is dat ik absoluut een enorme hekel heb aan kamperen, maar anders had ik er best bij willen zijn. Af en toe belt Rijkan (die is mee als leiding) en het is echt 1 groot feest. Donderdag komen ze weer thuis, ze zullen wel een paar dagen nodig hebben om bij te komen (en ik om de vuile was weg te werken), maar voor zo'n once in a lifetime experience moet je wat overhebben.
Ten slotte het nieuws van het afvalfront: er is nu bijna 45 kilo vanaf. De afgelopen weken stond het een beetje stil, het hoort erbij maar is wel heel frustrerend. Deze week is de weegschaal weer gaan zakken gelukkig. Ik heb al een grote stapel kleren klaarleggen om weg te doen, en pak regelmatig iets uit de kast wat ik al heel lang niet meer aan kon maar nu weer past. Lopen, fietsen, een dagje naar het Archeon met Ids, ik kan het allemaal weer zonder in no time buiten adem te raken, heerlijk!